در رابطه با پیدایش ایل طیّبی داستان شایسته ی است و آن از این قرار است که یکی از رؤسای«بهاروَند» از ایل بختیاری به نام «بایوجمال/بایوجمان»(؟) بر سر ریاست از ایل قهر می‌کند و به منطقه ی سردسیری «لیراوها» می‌رود و زمستان را آنجا می‌ماند.
در هنگامی که عشایر لیراوی بر می‌گردند بعد از گذشت زمستان او را نزد امیر می‌برند.
امیر خواهری داشت که او را به عقدش در می‌آورد.
از این ازدواج پسری به دنیا می‌آید که نام او را «لیراو» می‌گذارند. لیراو با دختر امیر که دائی او میباشد ازدواج می‌کند.
از این ازدواج پسری به دنیا می‌آید که نام او را عالی می‌گذارند. از عالی چهار پسر به نام های «طیّب» (ایل طیّبی)، «بهمن» (ایل بهمئی)، «یوسف» (طایفه‌ی یوسفی) و «خدر» (طایفه‌ی اولاد) هستند که «اولاد»ها در اطراف جایزان و بهبهان ساکن می‌باشند. (سعیدیان، 1375: 794)
بنابراین طیّبی ها از پدر، بهاروند(بختیاری) و از مادر لیراوی می‌باشند. مطلبی که در میان خودِ طیّبی ها مشهور نیست اما در میان اعراب لیراوی خوزستان بسیار مشهور و همه‌گیر است.
برای نمونه هنوز بزرگان عشیره ی لیراوی، طیّبی ها را برادران خود می‌دانند و به عنوان دوست بسیار نزدیک به آنان می‌نگرند.
بر اساس این تحقیقات از طیّب سه پسر به نام های (عالی، ناصر و تاج الدین) پدید آمد که اجداد طایفه «عالی طیّب» (عالی پسر طیّب) و «ناصر طیّب» که اجداد طایفه های (روتلخی و تاملکی و گیوه چرمی) می باشد و «تاج الدین طیّب» که شاخه های بعدی آن طایفه های (تیی، تاویسی، تاحسین شاهی، تاعین‌علی، تامحولی/: تا محمیدی و) میباشد. (مجیدی، 1358: صص 418 ـ 426 )
در فارسنامه ی ناصری آمده است:
و باید دانست که نواحی کهگیلویه را بر دو قسمت نموده اند:
قسمت مشرقی و شمالی آن را که وسیع تر و بیشتر آن کوهستان است «کهگیلویه» و «پشتکوه» گویند و قسمت جنوبی و مغربی آن «زیرکوه» و «بهبهان».
و پشتکوه در اصل سه ناحیه بود:
ناحیه ی بلاد شاپور[دهدشت کنونی]، ناحیه ی تل خسروی، ناحیه ی رون.
و زیرکوه 5 ناحیه بود:
1ـ ناحیه ی باشت [basht]
2ـ ناحیه ی حومه‌ی ارجان [ارگان: argan، arjan]
3ـ ناحیه ی زیدون [zeydoon]
4ـ ناحیه ی سرکوه [sarkooh]
5ـ ناحیه ی لیراوی [liravi]
ایل جاکی مادر ایل ایلات کهگیلویه و بویراحمد
درباره این سایت